Prijs de Vaderdag

Teksten: Psalm 103:8-13 en Efeziërs 3:8-21

Vandaag is het vaderdag.
Gezinnen met kinderen zijn vanmorgen al vroeg opgestaan
om hun vader een cadeautje te geven.
Iets moois dat ze hebben gekocht, of gemaakt.
Of om hem ontbijt op bed te brengen.
Misschien gaat een aantal van jullie straks zelf op bezoek bij je vader,
Of krijg je je kinderen of kleinkinderen op bezoek.

Vaderdag is een dag waarop je je vader even verwent.
Waarop je hem bedankt, voor alles wat hij voor je doet:
Dat hij voor je zorgt, of voor je heeft gezorgd toen je klein was.
Dat hij er is als je hem nodig hebt.
Voor alle klusjes die hij doet,
Voor de tijd die hij in je investeert.
Dat hij je naar school brengt,
Of ophaalt van de sportclub.
Dat hij je helpt verhuizen,
Of oppast op de kleinkinderen.

Je bedankt hem niet alleen voor wat hij doet:
Je bedankt je vader ook gewoon om wie hij is.
Om zijn grapjes.
Om zijn wijsheid.
Omdat je van hem houdt, en hij van jou houdt.

Vaderdag kan ook een moeilijke dag zijn.
Als je vader er niet meer is.
Dan is het een dag waarop je aan hem terugdenkt.
Als je door ruzie geen contact meer hebt met je vader, of met je kind.
Als je juist helemaal niet zo’n gelukkige jeugd hebt gehad.
Als je zelf vader had willen worden, maar het niet bent.
 
En Vaderdag is een dag waarop je aan God mag denken.
Ook hij is een soort van Vader.
En daarom is het mooi om vandaag het avondmaal met elkaar te vieren.
Bij het avondmaal denken we terug aan dat Jezus voor ons stierf.
Dat maakt het avondmaal iets serieus.
Maar aan de andere kant mag het, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt,
juist een feest zijn.
Want het avondmaal vieren is iets waarmee je God bedankt. God eer geeft.
Door het avondmaal te vieren, is het vandaag prijs-de-Vaderdag.

En net als bij je vader op vaderdag, prijs je God om wie Hij is,
En om wat Hij voor je heeft gedaan.

Vanmorgen hebben we twee Bijbelteksten gelezen, die juist daarover gaan.
Die God prijzen omdat Hij is als een Vader.

Psalm 103 gaat over het karakter van God.
Zo liefdevol als een vader is voor zijn kinderen,
Zo liefdevol is de Heer voor wie hem vrezen.
Met ‘vrezen’ wordt hier niet hetzelfde bedoeld als ‘bang zijn’.
Het gaat meer om ‘ontzag hebben’ voor God.
Om het erkennen dat Hij God is, en dat Hij boven ons leven staat.

Het mooie aan deze psalm,
is dat het beeld van God als vader bedoeld is als een heel liefdevol beeld.
Het gaat niet om een autoritaire vader,
Die boos wordt als het niet gaat zoals hij wil,
Die eindeloos blijft ruziën,
En steeds het laatste woord wil.

God is liefdevol en genadig.
Hij blijft geduldig, en zijn trouw is groot.

Je zou kunnen zeggen:
je begrijpt goed wie God is,
door naar een vader te kijken.
Maar je kunt het ook andersom zien:
Door naar God te kijken,
Zie je eigenlijk hoe een vader zou moeten zijn.

God is als de meest liefdevolle, toegewijde,
Geduldige, wijze Vader die je je voor kunt stellen.
Je kunt bij Hem terecht.
Als je iets verkeerds doet, rekent Hij dat niet goed,
Maar Hij blijft niet lang boos.

Soms kunnen wij wel dat beeld van God hebben.
Als iemand die ons de verkeerde dingen die we doen erg aanrekent,
En ze ons steeds weer voorhoudt.
Als iemand voor wie wij het nooit goed genoeg kunnen doen.

Maar dat is niet het beeld van God dat in deze psalm,
of in de rest van de Bijbel naar voren komt.
Eerder andersom!
De Psalm is als een geloofsbelijdenis.
Gods boosheid duurt niet voor altijd.
Hij straft ons niet naar onze zonden,
Vergeldt ons niet naar onze schuld,
Maar zo ver als het oosten is van het westen,
Zo ver heeft Hij onze zonden van ons verwijderd.

De dichter van de Psalm probeert uit te leggen hoe groot Gods liefde is,
Maar woorden schieten tekort.
Groter dan de hemel boven ons uitstrekt.
Verder dan van het oosten naar het westen.
Zijn liefde reikt van de ene hand aan het kruis naar de andere.

Dat laatste, daar gaat het over in Efeziërs.
Ook dat is een gedeelte uit de Bijbel waarbij woorden tekort schieten.
Paulus heeft het over een mysterie,
iets waar je niet helemaal de vinger op kunt leggen.
En dat mysterie, dat is de liefde van Jezus Christus,
Een mysterie waar Paulus zelf een getuige van is.
Waar hij zelf door geraakt is.
En waar hij nu ook van mag getuigen, van mag vertellen:
Van de ondoorgrondelijke rijkdom die God in Jezus aan ons heeft gegeven.

Die rijkdom is de rijkdom die Jezus zelf heeft ontvangen,
door zijn leven voor ons te geven aan het kruis.
Een rijkdom die Hij met ons deelt.
Het is de rijkdom dat we God mogen kennen.
Dat we zelf als een kind van God mogen zijn.
Dat we, door ons geloof in Jezus, vrij bij God mogen komen.

Dat is een mysterie, zegt Paulus, een eeuwenoud plan van God,
Dat nu in het licht is gekomen.
Dat werkelijkheid is geworden in Jezus.

Als we straks het avondmaal met elkaar vieren,
Dan doen we dat niet alleen om stil te staan bij dat Jezus voor ons gestorven is.
We doen het ook om met elkaar die onmetelijke rijkdom te vieren,
Die we van Hem mogen krijgen.
De rijkdom die Jezus van God heeft ontvangen toen hij zijn leven voor ons gaf,
En die hij nu ook met ons wil delen.
Zoals Jezus de zoon van God is,
Zoals Hij God Vader mag noemen,
Zo zijn wij met Hem kinderen van God.
Mogen wij met Hem God onze Vader noemen.

Paulus is hier zo van onder de indruk,
Dat hij midden in zijn brief begint met een lofprijzing aan God.
Hij zegt: daarom buig ik mijn knieën voor de Vader,
Die de Vader is van elke gemeenschap in de hemel en op aarde.

Zoals je op vaderdag de liefde beantwoordt die je van je vader krijgt,
Door cadeautjes te geven, en complimentjes, en te zeggen: ik hou van jou,
Zo mogen wij Gods liefde ook terug beantwoorden met uitingen van liefde voor Hem.

Daarnaast zit er nog iets heel moois in wat Paulus zegt.
Hij zegt: God is de Vader van elke gemeenschap in de hemel en op aarde.
Het woord dat Paulus gebruikt voor gemeenschap,
kun je ook vertalen met familie.

God is de Vader van elke familie op aarde.
Van elke vader, en elke moeder, en ieder kind.
Hij is ook de Vader van wie zichzelf tekort voelt schieten als ouder.
En de Vader van wie pijn heeft om het tekort van zijn vader of moeder.
Hij is de Vader van wie zelf geen kinderen heeft mogen krijgen,
En de Vader van wie zijn vader of moeder moet missen.
Hij is de Vader van ieder van ons,
En Hij is de Vader van ons samen.

Toen ik nog in Kampen studeerde,
werkte daar een vrouw als docent Grieks
Aan de vrijgemaakte theologische universiteit.
Ze was nooit getrouwd, en had nooit kinderen gehad.
Maar toen ze onverwachts overleed, liet dat een diep gat achter.
Iedereen was erdoor geraakt.
Het raakte me hoe de studenten aan die universiteit over haar spraken.
Ze zeiden:
door haar geloof was ze een moeder voor ons allemaal.
We konden altijd bij haar terecht met onze vragen,
of gewoon voor een knuffel.

Dat verhaal laat voor mij iets zien.
In God mogen we, in alle gebrokenheid, familie zijn voor elkaar.
Omdat we samen Hem als Vader hebben.
In Hem zijn wij elkaars broers en zussen, elkaars vaders en moeders.
Zijn wij met elkaar verbonden, als een familie.

Want juist waar we geloven dat God van ons houdt als een Vader,
Mogen we onszelf, en elkaar, accepteren zoals we zijn.
En in het licht van Gods liefde,
kan ons leven op een hele andere manier betekenis krijgen dan we zelf van tevoren hadden gedacht.

In zijn brief bidt Paulus de lezers ook iets toe.
En toen ik het las, dacht ik:
het is ook een gebed dat ouders kunnen bidden voor hun kinderen,
en dat wij als gemeenteleden mogen bidden voor elkaar.

Ik bid, dat door je geloof Christus kan gaan wonen in je hart,
En je geworteld en gegrondvest blijft in de liefde.
Zodat je, samen met ieder die gelooft in God,
De lengte en de breedte, de hoogte en de diepte,
Ja de liefde van Christus kent,
Die alle kennis te boven gaat.

Bij het avondmaal mogen we daar zelf weer aan herinnerd worden.
Aan de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte van Gods liefde.
We mogen Hem prijzen, omdat Hij is als een Vader,
die door zijn zoon, Jezus Christus,
Ons wil laten delen in de rijkdom van zijn liefde.

En we mogen beseffen dat wij als familie van God aan elkaar gegeven zijn.
Dat wij elkaars broers en zussen, vaders en moeders mogen zijn.
En dat wij elkaar mogen herinneren aan het mysterie van de liefde van God de Vader,
Die niet in woorden is uit te drukken.
Amen.