Teksten: Psalm 27:4-6; 13-14; Filippenzen 4:4-7
Geliefde gemeente van Jezus Christus,
Hoe is het met je?
Goed, maar wel druk!
Op mijn werk heb ik het ene nog niet af, of de volgende deadline dient zich alweer aan.
Ik blijf steeds weer achter de feiten aan lopen!
Je bent ook nog druk met je hobby’s. Je sport.
Vrijwilligerswerk, de kerk.
Je relatie, je gezin, je kleinkinderen.
Verjaardagen!
Sinterklaas. Kerst.
Je krijgt het allemaal net rond in mijn agenda.
Oh, ben je nog iets vergeten?
Dat kan er nog wel bij.
En dan lig je ’s avonds in bed, en dan blijft je hoofd maar aan staan,
met al die dingen waar je aan moet denken.
Wat kan je druk zijn.
Met al die dingen.
Al die verwachtingen die je van jezelf hebt, die mensen om je heen van je hebben.
Dingen die zich aan je opdringen.
Die je belangrijk vindt!
Soms kom je gewoon niet toe aan jezelf.
Dan lukt het niet om een stapje terug te doen,
En te kijken: wat wíl ik nou echt?
Wat vind ik nou écht belangrijk?
Dat is waar ik het vandaag met jullie over hebben.
Wat is nou écht belangrijk?
We hebben een stukje gelezen uit Psalm 27.
Een mooie psalm om te lezen aan het begin van Advent.
Want Psalm 27 gaat over verlangen, en verwachting.
Net als advent!
De adventsperiode is niet alleen maar aftellen tot het Kerst is.
Advent heeft betekenis in zichzelf.
Advent betekent: komst.
We bereiden ons voor op de komst van Jezus.
Toen Jezus werd geboren, toen hoopten de mensen al eeuwenlang dat er iemand zou komen.
Een koning. Een redder.
Iemand die door God gestuurd zou worden,
Om wat gebroken is weer heel te maken.
En met Kerst vieren we dat die redder werd geboren.
Op een hele bijzondere manier:
Jezus werd geboren,
En in Jezus kwam God zelf naar ons toe.
Kwam God zelf ons leven binnen.
Als een klein, kwetsbaar kind.
Advent gaat over dat je daar naartoe leeft.
Naar het besef dat God ons leven binnen is gekomen.
Het gaat over dat je God mag verwachten.
Dat je voor Hem open gaat staan.
Net zoals de mensen in de tijd van Jezus verwachtten dat God iets bijzonders zou gaan doen.
Het is niet zo dat ze daar elke dag de hele dag mee bezig waren.
Maar ze hoopten er wel op.
Dat is dus ook wat je doet in deze adventstijd.
Je probeert je open te stellen voor God.
Maar hoe doe je dat, als je zo wordt overspoeld?
December zit voor veel mensen zó vol!
Zeker nu corona weer voorbij is,
En alles weer kan, en dus ook weer móet!
Hoe vind je ruimte?
Hoe kan je een stapje achteruit doen, als er zoveel op je afkomt?
Laten we eens kijken naar Psalm 27.
Ik heb daar een stukje van gelezen met jullie.
Als je voorbij het stukje leest dat wij vanmorgen met elkaar hebben gelezen,
Dan zie je in wat voor situatie deze psalm is geschreven.’
Het is een psalm die wordt toegeschreven aan koning David.
En David voelt zich bedreigd.
Vijanden komen op hem af.
Mensen proberen hem in de val te laten lopen.
Dat heeft David meerdere keren in zijn leven meegemaakt:
Dat hij zijn leven niet zeker was.
Dat hij op de vlucht moest.
Het is een thema dat meer voorkomt in de Psalmen:
dat je wordt omringd door vijanden,
Door mensen die je naar het leven staan.
En dat je God om hulp roept: bescherm me!
Precies daarmee kunnen de Psalmen soms best wel ver van onze eigen leefwereld af staan.
Ik héb geen vijanden die me naar het leven staan!
Wat moet ik dan met een psalm die in zo’n situatie is geschreven?
Dat staat zo ver van me af!
Of toch niet?
Ik heb dan misschien geen vijanden,
Maar voor mij zijn er wel andere dingen die op me af kunnen komen!
Dingen waar ik wakker van kan liggen.
Drukte.
Dat had ik afgelopen week nog.
Na een vergadering lag ik ’s nachts in bed, en bleven er maar dingen in me op komen waar ik nog aan moest denken.
Misschien herken je dat.
Of zijn het voor jou andere dingen, waar je wakker van ligt.
Zorgen die je hebt. Of spanning die je voelt.
Die vijanden in deze psalm, die kun je misschien wel vervangen door de dingen die op jóu af komen.
Waar jij je druk over maakt.
Die je maar zo moeilijk los kan laten.
Nu we het hebben over die vijanden:
Weet je wat deze psalm anders maakt dan sommige andere psalmen?
In andere psalmen wordt gezegd:
God, verlos me van mijn vijanden.
Bescherm me!
God, geef dat de dingen waar ik me zorgen over maak weer goed komen!
Dat alles op zijn pootjes terecht komt.
Los mijn problemen op!
Maar deze psalm is ánders.
In deze psalm zegt David:
God, er komt zoveel op me af.
Maar er is maar één ding waar ik naar verlang,
Er is maar één ding die ik aan U wil vragen:
Geef dat ik dicht bij U mag leven,
Elke dag van mijn leven.
Geef dat ik Uw liefde mag zien.
Dat ik U mag ontmoeten.
David vraagt God om iets heel anders dan waar hij zich zo druk over maakt.
Niet: God, hier zijn alle praktische dingen waar ik me druk over maak.
Wilt U me daarmee helpen?
Hij zegt: God, hier zijn alle dingen waar ik me druk over maak.
Maar eigenlijk wil ik vooral bij U zijn.
Ik verlang naar U.
Dat is wat advent ten diepste is.
Er kómt veel op je af. En niet ondánks dat, maar juist omdat er zoveel op je af komt,
Ín die dingen die op je afkomen,
Kan het mooi zijn om je in deze tijd meer open te stellen voor God.
Als ik het druk heb, dan helpt het me soms om even mijn computer uit te doen,
En gewoon een stukje te gaan lopen.
Als ik dat doe, dan merk ik dat ik weer ruimte krijg in mijn hoofd.
Dat dingen die eerst heel groot leken, in perspectief worden gezet.
Dat ze weer wat kleiner worden.
Om dezelfde reden verlangt David ernaar om tijd met God door te brengen:
Als een soort reset-knop.
God, er zijn écht dingen waar ik me zorgen over maak.
Maar waar ik naar verlang, dat is bij U zijn.
Kun je daarvoor kiezen?
Als je het druk hebt, als er veel op je af komt,
Om dan juist te zeggen:
Ik wil even een stap terug doen.
Even mijn aandacht richten op God.
Even tijd nemen om te bidden, of naar muziek te luisteren, of een wandeling te maken, of een autoritje. Of om stil te zijn.
Soms kan dat juist heel moeilijk zijn, als je het druk hebt, om daar tijd en vooral ook ruimte voor te hebben.
Je gedachten dwalen snel af.
Al die dingen die je nog moet doen, die schieten voorbij.
Je gaat in je hoofd je to do-lijstjes af.
Het heeft soms even tijd nodig, voor je echt tot rust komt.
In mijn boekenkast staat een boek met een mooie titel.
Ik heb het nog nooit gelezen, moet ik eerlijk zeggen!
Daar is het nog niet van gekomen, daar was ik te druk voor denk ik.
Maar dat boek heet: te druk om níet te bidden.
Alleen al om de titel is het mooi om dat boek in mijn kast te hebben.
Want bidden, en tijd doorbrengen met God,
is iets wat er júist wel bij in kan schieten als je het druk hebt.
Of je doet het even snel.
Maar misschien is bidden juist áls je het druk hebt wel de beste manier om te landen.
Als je tijd maakt, ook al is het maar even, om bij God te zijn.
En kan het je helpen om op een andere manier naar je leven te kijken.
Om die dingen waar je je zo druk over maakt, op een andere manier te waarderen!
Waarom maak ik me eigenlijk zo druk?
Wat drijft me, in al die dingen die ik doe?
Kan ik ook andere keuzes maken,
niet vanuit wat er op me af komt,
maar vanuit wat ik belangrijk vind, waar ik naar verlang?
In de Psalm staat:
Ik hef mijn hoofd omhoog, fier boven de vijanden rondom mij.
Die vijanden verdwijnen niet.
Alleen David richt zijn aandacht op iets anders.
David richt zijn aandacht op God.
Ik laat die me niet neerdrukken.
Ik laat me niet overspoelen.
Ik wil bij God zijn.
Ik wil Hem danken!
Ik wil zingen, en muziek maken!
Psalm 27 is een geloofsbelijdenis en een gebed in één.
Het spreekt de verwachting uit dát God er is.
Het geloof dat het bij God goed is.
Dat je bij Hem een schuilplaats hebt.
En aan de andere kant is het ook een gebed.
Want die vijanden zijn er nog wel.
De zorgen, de spanning, de drukte, die zijn niet zomaar verdwenen.
Het is alsof David zichzelf toespreekt.
Het komt allemaal op me af!
Maar toch wil ik geloven dat God goed is.
Dat God voor me zorgt.
Ik wil het van Hem verwachten, in plaats van mezelf.
Wat Paulus schrijft sluit daar heel mooi op aan.
De Heer is nabij.
Daarom mág ik, mét al mijn zorgen, en drukte,
Mét alles wat ik nodig heb,
Bij Hem komen.
En vertrouwen, dat God, met zijn vrede,
Mijn leven binnen komt.
Advent is niet dat je niet druk mag zijn met andere dingen.
Maar wel dat je tijd en ruimte neemt,
Om je open te stellen voor God.
Dat je soms even de reset-knop indrukt.
God, ik wil het van U verwachten.
Ik wacht op dat U mijn leven binnenkomt.
Want dát is waar ik naar verlang.
Juist ín al mijn drukte.
Ín alles wat op me af komt.
Wacht op de Heer.
wees dapper en vastberaden!
Wacht op de Heer.
Amen.