Hemelvaart, waarom vieren we dat?

Teksten: Handelingen 1:1-11 en Efeziërs 1:18-21; 3:11-12; 4:9-10

Het was zo’n wonderlijke tijd voor de leerlingen van Jezus.
Hoe hadden ze iets meer dan veertig dagen geleden kunnen verwachten,
dat het zo zou lopen?
Jezus was gekruisigd, en zij hadden hem in de steek gelaten.
En daarna begroeven ze hem, snel, voor de Sabbat begon.
Ze voelden zich verslagen.
Het was allemaal voor niets geweest.

Maar een paar dagen later was er zoiets wonderlijks gebeurd!
Maria kwam aan de anderen vertellen dat het graf leeg was,
En dat engelen tegen haar hadden gezegd,
dat Jezus niet meer dood was, maar leefde!
Ook Petrus en een andere leerling hadden gezien dat het graf leeg was.
En die avond, toen ze bij elkaar zaten,
Was Jezus in hun midden verschenen.
Ze konden hem zien, hem aanraken.
Ze zagen de gaten in zijn handen,
waar de spijkers van het kruis doorheen geslagen waren.
En ze geloofden dat Jezus uit de dood was opgestaan.
Ze zagen het nu met eigen ogen!

In de weken daarna was er nog zoveel gebeurd.
Ze hadden Jezus nog een aantal keer ontmoet.
Bijvoorbeeld toen hij Thomas, die dat niet wilde geloven,
liet zien dat Hij echt was opgestaan,
En toen hij het weer rechtzette met Petrus, die hem had verraden.

En Jezus verscheen niet een paar keer, aan een paar mensen,
Maar meerdere keren, en een keer zelfs aan 500 mensen tegelijk,
schrijft Paulus in Korintiërs.
Hij gaf onderwijs aan zijn leerlingen.
Hij vertelde ze wat het betekende,
dat Hij was gestorven en weer was opgestaan,

En hij gaf ze de opdracht om wat ze hadden gehoord,
en hadden gezien, bekend te maken,
overal, in Jeruzalem, en in Judea, maar ook daarbuiten:
in Samaria, en in alle landen,
tot aan de uiteinden van de wereld.
Ze moesten alle volken tot zijn leerlingen maken,
Door hen te dopen,
en ze te onderwijzen over alles wat Jezus hen had geleerd.
Ze zouden nu niet meer alleen leerlingen zijn,
maar apostelen, uitgezondenen.
Om Gods goede nieuws bekend te maken.
En Jezus beloofde: ik ben met jullie, elke dag,
tot de voltooiing van deze wereld.

Veertig dagen lang had Jezus zijn leerlingen onderwezen.
En toen brak de dag aan die we vandaag vieren.
De dag waarop Jezus werd opgenomen in de hemel…
Voor ons is het vaak best wel moeilijk wat we met die dag aan moeten.
Is het iets om te vieren?
Of iets om bij stil te zijn, is het jammer dat Jezus ons verliet?
Of is het gewoon een gegeven, iets dat nou eenmaal moest gebeuren?

Wat ik bijzonder vind aan het verhaal dat we hebben gelezen,
Is dat het lijkt op een afscheid, maar toch ook weer niet.
Zoals bij een afscheid geeft Jezus een laatste opdracht aan zijn discipelen.
Blijf hier. Blijf in Jeruzalem wachten,
tot de belofte van de Vader waarover ik jullie heb verteld,
in vervulling zal gaan.

Maar verder lijkt het niet op een afscheid.
Er zijn geen tranen, geen omhelzingen.
De leerlingen smeken hem niet om toch te blijven.
Als hij heeft gezegd wat hij wilde zeggen,
Wordt Jezus voor de ogen van zijn leerlingen omhooggeheven,
En dan verdwijnt hij in een wolk.
In onze oren klinkt dat heel wonderlijk,
En heel spectaculair,
Maar het gebeurde allemaal vrij plotseling.
De leerlingen keken naar de lucht,
ze probeerden te kijken waar Jezus was gebleven,
Maar ze zien hem niet meer.
Hij is weg.
En dan staan er twee mannen bij ze, in witte kleren.
Ze zeggen: waarom kijken jullie naar de lucht?
Jezus is opgenomen in de hemel.
En op een dag zal hij weer terugkomen,
op dezelfde manier waarop hij is gegaan.

Je zou verwachten dat de leerlingen van Jezus helemaal gedesoriënteerd waren hierna.
Ik denk dat ze best even met hun ogen geknipperd hebben.
Maar ze vertrouwden op wat Jezus gezegd had.
Ze gingen weer terug naar Jeruzalem, om daar te bidden,
en te wachten op wat Jezus had beloofd.

Eigenlijk is het een best wel vreemd verhaal, het verhaal van hemelvaart.
Waarom vieren we het? Wat valt er te vieren?
Het lijkt vreemd om te vieren dat Jezus niet meer bij ons is.
Zou het op sommige manieren niet veel makkelijker zijn als hij hier nog was?
Als wij hem ook konden zien, en aanraken,
zoals Jezus’ leerlingen dat konden?
Zouden dan niet veel meer mensen in hem geloven?
Waarom moest hij eigenlijk gaan?

En toch… en toch barst dit verhaal van de betekenis.
Er zit veel meer achter dan je op het eerste oog zou zien.
Dat Jezus in de hemel werd opgenomen, is reden voor een feest.
En waarom, daar wil ik met jullie naar gaan kijken.

Want waarom moest Jezus worden opgenomen in de hemel?
Waarom kon hij niet gewoon blijven?
Het antwoord daarop is dat Jezus met hemelvaart naar de plaats gaat waar hij hoort te zijn;
naar zijn rechtmatige plaats.
We hebben daarover gelezen in Efeziërs.
Jezus is door God opgewekt uit de dood, en is door Hem verhoogd.
Zijn plaats is aan de rechterhand van God.
Dat is de plek die Jezus toekomt.

We lazen ook in Efeziërs:
‘Hij steeg op’; wat betekent dat anders,
dan dat hij ook is afgedaald, naar wat lager ligt, naar de aarde?
Jezus is niet zómaar een mens die door God wordt verhoogd.
Hij is de zoon van God.
Al voordat Jezus mens werd, en aan het kruis ging,
kwam deze plek hem toe.
Maar Jezus verlaagde zichzelf.
Hij niet boven ons staan, maar werd hij zelf mens.
Jezus gaf alles op voor ons.
Paulus schrijft in Filippenzen:
Hij was in gestalte gelijk aan God,
maar dat legde hij vrijwillig af.
Jezus nam de gestalte aan van een mens, van een dienaar.
En zelfs als mens werd hij vernederd.
Hij is voor ons gestorven,
in gehoorzaamheid aan God, aan zijn Vader.
En dáárom heeft God Jezus verhoogd.
Hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat.
Zodat elke knie zich voor hem zal buigen,
in de hemel, op aarde en onder de aarde,
En elke tong zal belijden: Jezus is Heer;
tot eer van God, de Vader.

Met hemelvaart neemt Jezus de plaats in die hem toekomt,
aan de rechterhand van God.
Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen,
dat Hemelvaart de christelijke Koningsdag is.
Op deze dag mogen we God eer brengen,
voor wat Hij heeft gedaan voor ons.
En mogen we beseffen dat Jezus door Hem is verhoogd,
juist omdat Hij zich voor ons klein heeft gemaakt. ->
Omdat Hij alles voor ons heeft opgegeven.
Hij heeft het kwaad en de dood verslagen,
En zit nu aan de rechterhand van God.

Hemelvaart heeft nog een hele belangrijke betekenis.
Want dat Jezus is teruggegaan naar de Vader,
Betekent niet dat Hij ons zomaar achterlaat,
Of dat hij niet meer betrokken is op ons leven.
Hij zit nu aan de rechterhand van God;
En op verschillende plekken in het Nieuwe Testament staat,
Dat Jezus voor ons pleit bij de troon van God.
Wat moet je je daarbij voorstellen,
dat Jezus voor ons pleit?
‘Pleiten’ is een oud woord.
Je zou het kunnen vertalen met dat Jezus steeds weer voor ons opkomt bij Gods troon.
Vroeger zeiden ze: Jezus is de bemiddelaar, tussen God en mensen.
Dat betekent eigenlijk dat hij de link is tussen ons en God.
Hij is zeg maar onze ambassadeur.
Hij brengt ons onder de aandacht bij God.

Maar wat betekent dat voor onszelf?
Het betekent dat God niet een God is die ver boven ons staat,
maar die weet wat wij doormaken.
In Hebreeën staat dat wij een hogepriester hebben,
iemand die voor ons pleit,
die met onze zwakheden kan meevoelen.
Want hij is, net als wij, in alle opzichten op de proef gesteld.
Door Jezus mogen we zonder aarzelen bij Gods troon komen.

Het betekent dat we ondanks al ons falen,
en ondanks dat ons leven zo vaak in de soep loopt,
God ons niet zal afwijzen.
Waar er eerst een scheiding zat tussen God en ons,
mogen we door Jezus bij Hem komen.
Doordat we vertrouwen op Jezus,
hebben we vrije toegang tot God.
Met oude woorden:
hebben we vrije toegang tot de troon van zijn genade.
Er is niets meer dat ons kan scheiden van Gods liefde,
omdat Jezus voor ons opkomt bij God.

De derde betekenis van Hemelvaart,
is dat Jezus plaats maakte voor de komst van de Heilige Geest.
Jezus heeft ons niet verlaten.
Met hemelvaart is hij opgestegen naar de Hemel,
maar dat betekent niet dat hij niet bij ons blijft.

We hebben gelezen dat Jezus zijn leerlingen de opdracht geeft,
Om in Jeruzalem te blijven wachten op de belofte van de Vader.
Die belofte is dat God zijn heilige Geest zal sturen…
En de komst van zijn Geest heeft oneindig veel meer impact,
Dan wanneer Jezus op aarde was gebleven.
Door zijn Geest is Jezus bij ons, overal, op ieder moment.
Juist door te gaan,
laat hij ons niet alleen.
Dat zie je als je verder kijkt in het boek Handelingen.
Door zijn Geest doet God zulke bijzondere dingen door Jezus’ leerlingen heen,
dat het is alsof Jezus nooit is weggegaan.

En daarmee komen we ook aan bij de laatste betekenis van hemelvaart:
dat de hemelvaart van Jezus een keerpunt was voor zijn leerlingen.
Het is het moment waarop ze de wereld in worden gestuurd.
Om de dingen die ze hebben gehoord en gezien,
Het goede nieuws dat hun leven totaal veranderd heeft,
Op een goede manier op zijn kop heeft gezet,
Om dat te delen. Om over Jezus te gaan vertellen.
Over de dingen die hij zei, en die hij heeft gedaan.
En om daar met elkaar gestalte aan te geven in hun leven, met elkaar.
Alles wat ze hebben gezien en gehoord,
heeft ze voorbereid op wat ze nu gaan doen.
Door te gaan, geeft Jezus hen zelf de kans om zijn lichaam op aarde te zijn.

En de leerlingen, die nu apostelen zijn, weten dat ze dat niet alleen hoeven te doen.
Daarom huilen ze niet bij Jezus’ afscheid, en zijn ze niet radeloos.
Want ze weten dat Jezus ze niet echt verlaten heeft.
Ze komen bij elkaar, om met elkaar te wachten en te bidden.
Niet uit passiviteit, maar omdat ze vertrouwen,
dat God zijn belofte zal waarmaken.
Ze zijn vol verwachting, over wat Hij in hun midden gaat doen.

En dat mogen wij ook zijn.
Hemelvaart is geen dag van rouw,
Maar een dag vol vreugde, en vol hoop.
Een dag die bol staat van de beloftes die God aan ons geeft.
Een dag waarop we mogen weten dat Jezus ons niet alleen achterlaat,
Maar dat hij, doordat hij naar de hemel is gegaan, juist bij ons is.
Dat hij onze ambassadeur is bij God, die voor ons opkomt,
En die niet boven ons staat, maar die met ons heeft geleden.
Die onze pijn kent, onze moeites, onze verleidingen.
En die ons steeds voor Gods troon brengt.
Zo’n God hebben wij.
Een God die bij ons is, en die betrokken is op ons leven.
En daarom is hemelvaart een dag,
waarop wij God de eer mogen brengen die Hem toekomt.
Waarop wij met alles wie we zijn Jezus mogen verhogen,
omdat hij ons verhoogd heeft.

Lof zij U, Christus, in eeuwigheid!
Amen.