Tekening
Ik teken niet zo vaak (want eerlijk gezegd is het niet mijn grootste talent), maar een paar jaar geleden heb ik bovenstaande tekening gemaakt. Het zijn twee handen die elkaar vasthouden. De ene hand reikt uit naar de andere, en voorkomt dat degene die aan die hand vastzit valt.
Vaak zie ik mijn relatie met God als op deze tekening. In het leven kan het soms lijken alsof je alleen maar lijkt te vallen. Alsof niets meer zeker is. Dan mag je ineens merken dat God je hand vastpakt, zoals op deze tekening. Ik probeer God vaak vast te houden, maar gek genoeg mag ik steeds weer merken dat hij het juist is die mij vasthoudt. Die zegt: ik zal je nooit laten vallen. Ik hou je vast. Ik ben bij je. Dat is wat mij steeds weer kracht geeft, en dat besef geeft ook heel veel rust. Hoe erg ik er ook een potje van maak, God laat me nooit los!
You May Also Like
One Comment
Astrid Pestman-Galema
Gedicht 502 22 maart 1988 17.40
Mijn weg voor jou
Als je je geen raad weet welke weg je moet gaan.
Kom maar, Ik ben bij je.
Ik ga je voor.
De weg is van tevoren voor jouw gebaand.
Je hoeft niet alleen te gaan.
Ik wil je Reisgenoot, je Vriend en je Vader zijn.
Ik wil.je leiden.
Mijn leiding voor jouw is vaak niet te begrijpen.
Maar als je Mij tijd geeft zal Ik je er inzicht in geven, welke weg voor jouw is.
Vaak zal je achteraf begrijpen waarom het juist zo ging.
Neem van Mij aan dat Ik je lief heb en dat Ik je nooit meer zal geven dan dat je aan kan.
Wil dit van Mij aan nemen want Ik ken je en je bent Mijn kind.
Misschien is er een omweg voor je, misschien een rechte weg.
Hoe dan ook, het is nooit bedoeld om je er minder van te laten worden.
Alleen maar een beter en mooier mens.
En als er geen liefde meer in je hart is om Mijn weg te gaan, kom dan bij Mij en vraag erom.
Want als er iets is wat Ik je altijd wil geven dan is het Liefde.