Grenzen

Een tijdje terug kwam een vriend van mij even op bezoek, met zijn zoontje Jesse. Een dapper ventje van twee. We maakten met zijn drieën een wandeling door het dorp. Dat ging natuurlijk een stuk langzamer dan normaal. Allemaal dingen waar ik normaal zonder nadenken bij langsloop, daar moest even bij stilgestaan worden. Zoals een muurtje, waar hij toch echt even overheen moest. Of schapen, die we even wat gras moesten voeren.
Het blijft altijd grappig hoe die schapen het gras buiten hun hek lekkerder lijken te vinden dan het gras in hun wei, waar ze wel gewoon bij kunnen. Zou het ook echt lekkerder zijn? Ik weet het niet. Maar toch eten ze het graag uit je hand. Net zoals dat Jesse ook steeds de grenzen opzocht. Over elk muurtje moest hij heen klimmen. Dat zit denk ik diep in ons: om dát te proberen te doen wat we nog niet hebben gedaan. Nieuwe dingen te willen verkennen. Onze grenzen te verleggen.
In deze tijd is dat moeilijk. Er zijn nog meer grenzen dan anders. Heel veel dingen die niet mogelijk zijn, die niet kunnen. Dat kan frustreren. Het kan je het gevoel geven dat je leven stilstaat. Mij geeft het in elk geval af en toe wel dat gevoel. Ik snak naar dat er weer meer kan, weer meer mogelijk is.

Ik lees op dit moment, in de Bijbel, uit de brief van Paulus aan de Filippenzen. Paulus zat toen hij die brief schreef in huisarrest. Hij kon geen kant op. En toch lijkt hij er niet mee te zitten. Aan iedereen die bij hem thuis komt, zelfs aan de soldaten op de stoep van zijn huis, vertelt hij over de liefde van Jezus.
Paulus richt zijn gedachten niet op de vier muren waarin hij gevangen zit. Hij heeft iets waar hij voor leeft, iets dat nog veel groter is dan de muren om hem heen, de grenzen waar hij tegenaan loopt. En dat geeft hem de kracht om zich niet met die grenzen bezig te houden. Om die niet over zich te laten heersen. Hij weet zelfs mensen die níet gevangen zitten een hart onder de riem te steken.
Er is heel veel niet mogelijk in deze tijd. En de kans is groot dat dat nog wel even blijft duren. Maar grenzen zijn maar grenzen. Er is nog zoveel meer. Zoveel moois, en zoveel goeds. Verlies dat niet uit het oog!

Ds. Jake Schimmel

Deze column is verschenen in de Eemsbode op 5 mei 2021