Onze hulp is in de naam van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft. Psalm 124:8 Als je wel eens in de kerk komt, of de diensten online kijkt, dan komen deze woorden je vast bekend voor. In de Protestantse kerk is het – al eeuwen lang – gebruikelijk om de kerkdienst met deze woorden te beginnen. Maar weinig mensen beseffen dat de woorden direct uit de Bijbel komen, uit de psalmen.

Ik merk elk jaar weer aan mezelf dat ik aftel naar de kortste dag. Nog een maand, nog een week. En dan denk ik hoopvol: over twee maanden, over twee weken, is het alweer net zo lang licht als nu!

“Toen ik jong was, mochten wij op zondag niet schaatsen.” De afgelopen weken heb ik dat niet één keer, maar wel drie keer horen zeggen, door verschillende mensen. Mooi, hoe je in gesprekken soms iets tegen kunt komen van hoe het ‘vroeger’ ging. Je kunt je er dan een beeld bij gaan vormen. In de verhalen van mensen om je heen kan het verleden echt tot leven komen. Ook de hele kleine dingen.

Deze zomer ben ik op reis geweest, met een groepsreis naar Luxemburg. Voor mij voelde dat best wel als een hele stap. Iedereen ging het afgelopen jaar verschillend met corona en met de maatregelen om. Ik hoorde bij de groep mensen die erg voorzichtig waren.

In het Rijksmuseum is op dit moment een tentoonstelling over het slavernijverleden van Nederland. 10 persoonlijke verhalen brengen dat harde verleden een stukje dichterbij. De verhalen van mensen die gedwongen werden om als slaaf te werken op plantages, en die soms op probeerden te komen voor hun vrijheid. De rijke eigenaren van de plantages, die hun slaven hard lieten werken, en zich vrij voelden om hun slaven te straffen, te martelen, te laten doden als ze ‘ongehoorzaam’ waren.